ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Με την εναρμόνιση της κοινοτικής οδηγίας 02/92 που αφορά τους διαμεσολαβούντες στην ασφαλιστική αγορά ανέκυψε εκ νέου ζήτημα – με πρωτοβουλία των οργανώσεων των διαμεσολαβούντων - αμφισβήτησης του δικαιώματος των ασφαλιστικών υπαλλήλων να φέρνουν δική τους παραγωγή στην επιχείρηση που εργάζονται (ή σε άλλη με άδεια του εργοδότη τους) έναντι προμηθείας. Η άποψή τους είναι παλιά και γνωστή: να μπαίνουν και οι υπάλληλοι στις διαδικασίες εκπαίδευσης, άδειας, εγγραφής στο επιμελητήριο, ΤΕΒΕ κλπ που απαιτεί η Ελληνική νομοθεσία και η οδηγία για τους διαμεσολαβούντες, ειδάλλως να μην μπορούμε να φέρνουμε εργασίες στις ασφαλιστικές εταιρείες που εργαζόμαστε. Είναι φανερό ότι η πρόθεσή τους αυτή ξεκινάει από κάποιο είδους αθέμιτο ανταγωνισμό που θεωρούν ότι τους ασκούμε και τους μειώνει την ασφαλιστική παραγωγή τους. Είναι όμως έτσι; Να δούμε πώς έχουν τα πράγματα:
Ανέκαθεν οι ασφαλιστικοί υπάλληλοι είχαν αυτοδίκαια την δυνατότητα να φέρνουν εργασίες στην εταιρεία τους, έναντι προμηθείας. Είναι προφανές ότι οι ασφαλιστικοί υπάλληλοι γνωρίζουν το αντικείμενο της δουλειάς τους κατά τεκμήριο καλύτερα από άλλους που βρίσκονται εκτός επιχείρησης. Επίσης η πρακτική λέει ότι ο υπάλληλος εκπαιδεύεται είτε στο ΕΙΑΣ είτε σε εσωτερικά σεμινάρια που συχνά κάνουν οι εταιρείες. Οι ειδικές λοιπόν γνώσεις του και η σχέση με την επιχείρηση, που σημαίνει και σχέση εμπιστοσύνης, του δίνουν την δυνατότητα αυτή, και μάλιστα με μειωμένα ποσοστά προμήθειας έναντι των λοιπών διαμεσολαβούντων.
Γι αυτό λοιπόν τόσο ο Έλληνας νομοθέτης όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση δέχονται το δικαίωμα των υπαλλήλων να φέρνουν εργασίες στις εταιρείες τους, έναντι προμηθείας, εξαιρώντας τους από τις υποχρεώσεις των λοιπών διαμεσολαβούντων.
Επίσης η πρακτική των υπαλλήλων λέει ότι η μεγάλη πλειοψηφία τους ασκεί τέτοιου είδους παραγωγή σε μικρή κλίμακα, εξυπηρετώντας κυρίως το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.
Η προηγούμενη κυβέρνηση συνέστησε την επιτροπή αυτή, χωρίς να έχει τη δημοκρατική ευαισθησία να συμπεριλάβει στα 13 μέλη της εκπρόσωπο της ΟΑΣΕ, ανώτερου συνδικαλιστικού οργάνου του κλάδου, ενώ συμμετείχαν εκπρόσωποι των τεσσάρων οργανώσεων από τους λοιπούς διαμεσολαβούντες και η Ένωση. Σε επιστολή της ΟΑΣΕ στον νέο Υφυπουργό Ανάπτυξης τον Μάιο του 2004 ζητήσαμε να υπάρξει και η δική μας συμμετοχή, χωρίς αυτό να γίνει δεκτό. Στις συνεδριάσεις της επιτροπής τέθηκε και συζητήθηκε επανειλημμένα το θέμα των υπαλλήλων, χωρίς να κληθούν οι τελευταίοι να πουν τις απόψεις τους. Έχουμε λοιπόν και από την επιτροπή σοβαρό έλλειμμα δημοκρατικής ευαισθησίας. Ασχέτως του τι τελικά προτείνει, τι θα γίνει δεκτό από το Υπουργείο και τι θα ψηφισθεί στη Βουλή, διαπιστώνουμε ότι συνεχίζεται το «μέτωπο» αποκλεισμού των εργαζομένων από επιτροπές και η προσπάθεια αποδυνάμωσης των δικαιωμάτων τους (βλέπε και «κατάταξη προνομίου σε ασφαλιστική εκκαθάριση»).
Ας γίνει σε όλους σαφές ότι οι εργαζόμενοι δεν θα απεμπολήσουν δικαιώματα πολλών δεκαετιών επειδή κάποιοι έτσι νομίζουν.
Με την ευκαιρία παραθέτουμε και τα κείμενα της νομοθεσίας μας και της οδηγίας που αναφέρονται στο ανωτέρω θέμα:
Ν.1569/85, άρθρο 19, όπως ισχύει.
1. Υπάλληλοι ασφαλιστικών επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων ασφαλιστικής πρακτόρευσης ή εταιριών μεσιτείας ασφαλίσεων μπορούν να ασκούν διαμεσολάβηση στη σύναψη ασφαλίσεων για λογαριασμό των επιχειρήσεων στις οποίες εργάζονται ή άλλων συνδεδεμένων με αυτές, μετά από έγκριση του εργοδότη τους, χωρίς τις προϋποθέσεις του άρθρου 17.
2. Η σχέση του ασφαλιστικού υπαλλήλου με τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις, για λογαριασμό των οποίων διαμεσολαβεί κατά τα ανωτέρω, είναι σύμβαση έργου και ανεξάρτητη από τη σύμβαση εργασίας.
3. Η ιδιότητα του ασφαλιστικού υπαλλήλου είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ασφαλιστικού συμβούλου.
Οδηγία 02/92 άρθρο 2 παρ. 3
Δεν θεωρούνται ως ασφαλιστική διαμεσολάβηση οι εν λόγω δραστηριότητες όταν αναλαμβάνονται από ασφαλιστική επιχείρηση ή από υπάλληλο ασφαλιστικής επιχείρησης ο οποίος ενεργεί υπό την ευθύνη της ασφαλιστικής επιχείρησης
